Paradise on Earth

Aangifte doen ging niet zo gemakkelijk als ik dacht in Sihanoukville.. De eerste keer was de baas er niet, en moesten we om 3 uur terugkomen. Blijkbaar heeft deze baas geen vaste uren, want om half 5 was hij alweer weg. De volgende dag gingen we er voor de derde keer naar toe, en kon ik eindelijk aangifte doen! Het formulier zou die avond om 7 uur klaarliggen. En wat denk je? Juist. Het formulier lag klaar, maar was helaas nog niet ondertekend door hun drukke baas die die dag niet op was komen dagen. Gefrustreerd vertelde ik dat we de ochtend naar het eilandje Koh Rong zouden gaan. 'Don't worry sir! You can pick it up when you return!'
Alla, de volgende dag op de boot naar Koh Rong! En dat eiland..écht een paradijsje! Allereerst kwamen we aan op het nogal redelijk toeristische gedeelte van het eiland. Veruit het mooiste strand wat we tot nu toe hadden gezien op reis. Maaarrr, toen we lopend naar de andere kant van het eiland gingen (waar overigens een paar dagen van tevoren een vrouw was overleden tijdens die tocht), kwamen we in het échte paradijs terecht. Long beach! Met z'n kilometers lange mooie witte stranden, z'n helderblauwe zeewater, en het gebrek aan toeristen maakte dit het beste strand óóit gezien! En het werd zelfs nog beter die nacht erop. De eerste nacht op het eiland bleven we nog slapen op het toeristische gedeelte, het was er zeker gezellig! Maar 's nachts kwamen we moeilijk in slaap door hordes honden die alles bij elkaar aan het blaffen en grommen waren.
De tweede nacht hadden we het beter bekeken, we sliepen in het enige vindbare guesthouse op long beach. Allereerst wat problemen met het avondeten, door gebrek aan voorraad had men alleen nog maar wat armzalige spaghetti met tomatensaus over, maar daar wel mooi $4 per bord voor rekenen!
En toen bleek dat er geen elektriciteit was, we nog 5 minuten door de jungle naar onze bungalow moesten lopen, én we net daarvoor werden gek gemaakt door 't overvloed aan giftige slangen op het eiland, veranderden deze 4 Nederlandse jongens in 4 kleine bange schoolmeisjes. Vooral één jongen had het er totaal niet op. 'Fack, hoorden jullie dat? Oké jongens! Ik ga écht terug naar de andere kant van het eiland hoor! Ik betaal voor degene die met me mee gaat wel de bootticket en overnachting, ik heb het het er hier écht niet op jongens!'
Maar toen we eenmaal bij de bungalow aan waren gekomen, om zaklampen te halen en naar het strand te gaan, was z'n gemopper alweer over en hield hij stil.
En op het strand begon ons tweede avontuur. Waar er overdag nog wel wát toeristen waren, was er in de nacht helemaal niemand meer.. Tijd om lekker nog even een duik te nemen! Er werd ons van tevoren geadviseerd om geen lamp of iets aan te hebben op het strand, vanwege de plankton. En hier werden we voor de tweede keer verrast door het oh-zo mooie long beach. Want als je eenmaal tot je middel in het water stond, had je geen zaklamp meer nodig om te zien. Je werd helemaal opgelicht door de plankton in het water! Wauw..dat was écht zo apart en speciaal om mee te maken! Helaas kon ik er geen foto van maken. Maar dit was wel echt een van de mooiste nachten die ik heb meegemaakt op reis! Opgelicht in het water door de plankton, niemand te bekennen in de verste verte op ons na, én een van de helderste sterrenhemels die ik ooit heb gezien. Wat wil je nou nog meer!

Na de volgende dag terug te zijn gegaan naar Sihanoukville, en nóg twee keer op een neer te zijn gelopen om m'n rapport op te halen, had ik na nog eens $10 te betalen, een of ander kut papiertje gekregen, wat 5 minuten werk kostte om in te vullen en te ondertekenen..
Mijn frustratie verdween gelukkig alweer snel als sneeuw voor de zon, aangezien we die avond eens even lekker relaxed met z'n allen bij een bioscoopje konden gamen en pizza eten! Ook wel eens fijn tussen het reizen door ;)
En na die laatste avond met de Nederlanders Bram, Pim, Kai en Paul, zijn Pim en ik voor het eerst sinds weken met z'n tweetjes aan het reizen. Maar niet voor lang! Liggend aan een rivier bij het mooie relaxte Kampot, zijn we aan het wachten op onze grote vriendinnen Katja en Hannah, die ons morgen weer even verblijden met hun gezelschap.