De Grote Vriendelijke Reus

Zittend op een bankje, met uitzicht op het meer in het hartje van Hanoi, begin ik maar weer eens met een nieuw verhaal. Ouren is weer weg, evenals Pim. Met andere woorden, vanaf nu alleen reizen! Pim heeft vandaag een vlucht naar Australië, waar hij de komende 3 weken zal verblijven. Ikzelf heb morgen een vlucht naar Bangkok, en zal daar een bus pakken richting de eilanden in het zuiden.
De afgelopen paar weken in Vietnam waren zeer goed bevallen! Na Ho Chi Minh City (Saigon) achter ons gelaten te hebben, zijn we vertrokken richting het noorden.
Mui Ne was onze eerste stop. Helaas was het niet een stadje zoals we verwacht hadden. Volgens de lonely planet een heel relaxt stadje, maar dat viel reuze mee. Het was één lange straat vol met resorts, die dan ook weer vol zaten met Russen. Eén een al Rus daarzo.. Niet echt hele chille mensen haha! Aan het strand liggen zat er niet echt in, aangezien alle stukken strand ingepikt waren door resorts, en alleen "resort mensen" daar mochten liggen. De omgeving zelf was mooi, en bij het kleine haventje lagen honderden vissersboten, een heel mooi uitzicht! Mui Ne was ook bekend vanwege haar zandduinen. Dus hop, scootertje gehuurd, op naar die duinen! Wow..dat was indrukwekkend. Na een uurtje gereden te hebben kwamen we op de top van een heuvel, en waar we nog geen 100m vantevoren nog op gras, rotswanden en huizen uitkeken, keken we nu over een uitgestrekt wit stuk woestijn. Heel gaaf! Helaas waren we te laat om nog van een zandduin naar beneden te kunnen sjezen op een slee. Desalniettemin erg leuk!
Na Mui Ne zijn we weer landinwaarts gegaan, en kwamen we aan in Dalat. Hier zijn we maar een dag gebleven, er was vrij weinig te beleven in de stad. Het was gewoon een mooi, klein plaatsje. Daar hebben we ook een tour geboekt voor de komende twee dagen. We gingen achterop bij easyriders! Dit zijn Vietnamezen die rond touren met toeristen achterop hun motor. In twee dagen zijn we van Dalat naar Nha Thrang gereden. Echt een hele mooie ervaring! De motorrijders waren ook onze gidsen, en hebben van alles uitgelegd over de Vietnam oorlog, het landschap, cultuur en nog vele anderen dingen. Het bergachtige landschap was echt heel mooi. Maar na anderhalve dag achterop de motor te hebben gezeten in de volle zon en ons met -te- goedkope Russische zonnebrand hadden ingesmeerd, waren we blij dat we in Nha Thrang waren aangekomen. Met een houten kont, en verbrandde armen en benen, hadden we besloten om die rest van die dag maar even rustig aan te doen.
Nha Thrang stikte net als Mui Ne van onze grote Russische vrienden. Gelukkig hadden de resorts dit keer niet al het strand ingepikt, en werd de dag erop dus een lekker-aan-het-strand-lig-dagje, om die avond maar eens het nachtleven te gaan verkennen! Het feit dat we de volgende dag opstonden met wat Pim 'De kater van de eeuw' noemde, geeft al wel aan hoe het nachtleven ervoor stond.
Oh, die avond hadden we trouwens twee engelse jongens ontmoet, en eentje vertelde me een verhaal joh! Hij was 28 jaar, en al een paar maanden op reis door Azië. Zijn eigenlijke plan was om tot eind April rond te reizen, maar iets gooide roet in het eten. Namelijk, een vrouwke. Hij had haar in zuid thailand ontmoet, en na maar liefst 3 héle dagen met haar samen te hebben gereisd, heeft hij haar ten huwelijk gevraagd! Nu vraag je je natuurlijk af, waarom zo lang ermee gewacht? Helaas heb ik daar geen antwoord op.
Maargoed, verder met m'n verhaal. Uitgaan -> dikke kater = relaxen in een waterpark. Want wat is er nou een betere remedy dan dat! Zeker als ze ook nog eens een gamehal hebben, en we de botsautootjes hadden herontdekt (ditmaal helaas zonder de altijd gezellige mensen die je op de bossche kermis bij de botsautootjes tegenkomt).
Nha Thrang was weer verleden tijd, en hier kwam Hoi An voor in de plaats. Als je ergens naartoe moet in Vietnam, Hoi An is the place 2B! Er is daar voor ieder wat wils, je hebt stranden, plekken waar je kan relaxen, een mooie oud gedeelte in de stad, en 'last but not least' de duizenden kleermakers! Duizenden? Ja. Duizenden. Je wordt er door overspoeld. Want Hoi An staat bekend om haar goedkoop op maat gemaakte kleding. Natuurlijk konden we deze gezellige, mooie en relaxte stad niet verlaten, zonder zelf ook een pak te laten maken! Na het ons anderhalf uur had gekost om de juiste stoffen bijeen te zoeken (vrouwen doen er nog langer over), werden onze maten opgenomen, en was ons pak in 24 uur tijd klaar. Natúúrlijk moest er toen nog even een paar kleine aanpassingen gemaakt worden, dus weer 24 uur later was het pak helemaal readyyy, en love the result! Op facebook staan foto's voor de geïnteresseerden. Nog een tip, als iemand ooit ook een pak in Hoi An wil laten maken, zoek 'Mrs. Forget Me Not' op. Een hele lieve vrouw, waar je goed mee kan lachen! En daarnaast kostte een pak daar maar rond de €120,- alles erop en eraan.
De volgende stop was..Hanoi! We hadden een binnenlandse vlucht gepakt naar deze miljoenen stad. Het verschil tussen deze stad, en Saigon is immens! Saigon was de stad van wolkenkrabbers en grote winkels, terwijl vooral de binnenstad van Hanoi nog steeds laag gebouwd en oud was. Er waren echt ontelbaar veel kleine winkels. Iedere straat had een ander soort product te koop. Zo had je de kledingstraat, speelgoedstraat, ijzerwaren straat, en zelfs een bamboostraat! Jaja. Daarnaast was het weer ook totaal anders. Waar we in Saigon lekker zon hadden, en het 30 graden was, hadden we in Hanoi voor de eerste keer in maanden weer dagen achter elkaar regen.. Huilen dit.
In het hartje van Hanoi bevond zich een meertje, waar veel lokalen mensen 's middags spelletjes aan het spelen waren, en in de avonduren de verliefde stelletjes op de bank hand in hand zaten, en er daarnaast veel gesport werd. Het grappige is dat als je er zelf gaat zitten, je binnen 5 á 10 minuten een hele groep Vietnamese jongeren om je heen staat die hun Engels willen verbeteren door met je te praten. Ik kan helaas niks weigeren, dus had vandaag in plaats van een boek te lezen, de halve dag met Vietnamezen engels gepraat. Wat ik ook nog niet eerder op reis heb meegemaakt is dat deze mensen me hier echt aanstaren. Je ziet ze gewoon kijken van 'woooow, die is groot!' Wat er ook weer voor zorgde dat ik inmiddels een echte bezienswaardigheid ben, en dagelijks vaak met verschillende mensen op de foto moet.
Naast Hanoi zijn we ook nog in het noorder gelegen Sapa geweest. De 12-uur durende busreis, die uitliep naar 20 uur, bracht ons te laat in Sapa. We hadden die ochtend eigenlijk een tour, die we dus mooi gemist hadden. 'No refunds!' Verdikkeme.. Dus zelf maar een scooter gehuurd en de omgeving verkend. Dat was ook echt heel mooi. Stijle rotswanden, diepe dalen, en rijstvelden waren constant in het zicht. De dag erop hadden we nog een trekking naar een klein dorpje. Het pad was glibberig door de regen, en men moest goed uitkijken dat ze niet vielen. Natuurlijk was er een 20-jarige, lange jongen met rood haar, die als enige van de groep van 10 personen, op z'n gat viel. Verschil moet er zijn toch?
Alhoewel de tour wel redelijk was, is het door ons toch wel aan te raden om gewoon op eigen houtje naar Sapa te gaan, en geen pakket te nemen. Het is gewoon te duur voor de dingen die je aangeboden krijgt.
Daarom hadden we er ook voor gekozen om deze fout niet te maken in Cat Ba. Hier hadden we alleen de heenreis van tevoren geboekt. En op de boot in Ha Long Bay richting Cat Ba, stonden we tóch weer voor een verrassing. We zaten op een tourboot! En die zou pas in de avond op Cat Ba aankomen. Dat is opzich nog niet zo'n probleem, alleen..de mensen die deze tour boekten hadden ook allemaal verschillende activiteiten die dag. Kayakken, grotten bezoeken, etc. En aangezien wij dat pakket niet hadden, moesten we extra betalen om die activiteiten te mogen doen. Fuck. Eten was ook niet inbegrepen, dus moesten we $5 pp betalen voor een bakje rijst. Fuck. Toch maar niet gedaan.
Maar achteraf gebleken hadden we het zo slecht nog niet! We waren de dag erop met een paar mensen van die cruise wezen stappen, en iedereen vond die cruise zwaar slecht. Personeel was ronduit arrogant en totaal niet vriendelijk, mensen moesten bij onbekenden op dezelfde kamer slapen, terwijl ze een eigen kamer zouden hebben. Één (knappe) meid van eind twintig, moest zelfs een twee-persoonsbed delen met een 19-jarige jongen die ze toen net had ontmoet (die jongen had er overigens geen probleem mee). En zo waren er nog veel meer problemen. Gelukkig voor ons dat we die cruise niet hadden geboekt!
Ik ben trouwens nog vergeten te vertellen over het uitzicht op Ha Long Bay. Iedereen die we erover gehoord hadden was het er mee eens, het uitzicht was ronduit geweldig, spectaculair, en misschien wel het mooiste landschap van Azië! Typisch voor ons dat wij dikke mist hadden, en nog niet eens 3 meter vooruit konden zien..
De tweede dag op Cat Ba zelf, hadden we ook weet pech. Na een scooter gehuurd te hebben, en we richting het nationaal park vertrokken, kwamen we met een lekke band te staan! Geen pick-up truck in mijlen te bekennen, dus wij een jongen op een scootertje aangehouden, en die vertelde in gebrekkig Engels dat hij wel iemand zou bellen. Na een half uur kwam er een andere man op een scooter aan, die ons de weg wees naar z'n huis waar hij de scooter wel even zou maken. Aardige man, duurde alleen een uur voordat hij een bandje had geplakt. Hij was even 1 minuut aan het werk, ging weer op de bank zitten, bracht ons thee, en ging na 5 minuten weer verder. Na wéér een minuut stopte hij weer, zette de radio aan op vol volume, en ging dansen. Uh..ja. Hij was een beetje apart.
Maargoed, een uur verder waren we weer op weg naar het park toe! Het park zelf was niet zo bijzonder, maar het uitzicht bovenop de berg dan weer wel! De mist was grotendeels opgetrokken, dus je keek over een groot oerwoud heen, het eerste oerwoud van deze vakantie!
Na een paar uur weer terug met de scooter richting de stad, en raad eens..? Jazeker, weer opnieuw een lekke band. Deze keer gelukkig wél binnen 5 minuten gemaakt (door iemand anders).
Tot zo ver ons Vietnam verhaal. Zo even mijn backpack inpakken, en de wekker zetten, om morgen terug naar de stad te gaan waar we deze reis begonnen. Bangkok!