Karma is a bitch

Ik heb besloten wat vaker kortere verhaaltjes te gaan schrijven, aangezien m'n vorig bericht een beeeetje te veel nadenken was over wat waar wanneer ook alweer was gebeurd haha!
Met dat gezegd te hebben, begin ik mijn verhaal in Cambodja. Laos verlaten, véél meegemaakt, maar is gewoonweg te veel nadenken en beschrijven.
Ik begon mijn trip door Cambodja nog zonder onze grote vriend Pim, ik zou in Siem Riep op hem wachten, om daar samen weer verder te reizen. En daar begon het grote avontuur! Één van de zeven moderne wereldwonderen, Angkor Wat. Het eigenlijke plan was dat ik samen met 4 andere Nederlanders om half 5 in de ochtend m'n bedje uit zou komen om de zonsopgang te gaan bekijken. Maarjaaa..plannen veranderen, en zeker als je die avond ervoor besluit om met z'n allen even lekker te gaan stappen! Ik had toen eigenlijk al besloten om gewoon samen met Pim twee dagen later te gaan. Drie van de vier jongens waren nog redelijk verstandig en gingen zo rond 12 uur naar huis toe. Frank, de andere jongen, wilde stiekem toch nog wel even blijven. Nou, ik als aardige jongen, heb besloten om samen met hem nog een paar drankjes te nuttigen, na hem beloofd te hebben dat ik wel écht mee zou gaan naar Angkor Wat in de oh zo vroege ochtend. Dus toen Frank me om half 5 wakker maakte, kondigde ik toch maar vanzelfsprekend aan dat ik toch maar niet met ze mee ging, en draaide me weer om om lekker verder te slapen. Helaas bestaat er denk ik toch iets wat Karma heet. Want twee dagen later toen Pim en ik naar Angkor Wat gingen fietsen, kwamen we na een uur bij een controlepost. 'Ticket please', vroeg de controleur. Huh? Ticket? Wáár hadden we die in godsnaam moeten halen, want bij hun kon dat blijkbaar niet. Blijkbaar was dat 5 kilometer terug.. En na nog twee keer fout te zijn gefietst en weer een half uur verder hadden we dan eindelijk een ticket kunnen bemachtigen, en konden die vol trots laten zien aan de controleur. Maar beste mensen, dat gedoe op de te kleine fietsen waarbij m'n knieën tegen het stuur aankwamen was het helemaal waard. Waaaaauw! De ene tempel was nog mooier dan de ander. Tempel op, foto's maken, tempel af, fietsen, tempel op, foto, tempel af, fietsen, etcetera etcetera. Natuurlijk ook nog even langs de door bomen begroeide beroemde 'Tomb Raider' tempel geweest. En als eind, als hoogtepunt, de enige echte, Angkor Wat! Het krioelde er natuurlijk van de toeristen, en ook wij hebben gefotografeerd als Chinezen daarzo. Het was echt heel indrukwekkend! Naast de toeristen was er ook lokale bevolking. Kinderen die postkaarten verkochten, vrouwen met verschillende soorten fruit in de aanbieding, en helaas ook de gehandicapten, blinden, kreupelen, ondervoede kinderen.. Niet zo fijn om te zien.
Na die avond vroeg te zijn gaan slapen, gingen we de ochtend erop met de bus richting het zuiden, Shinoukville. Een 10 uur durende busreis, wat nog eens een vertraging had opgelopen van 5 uur.. En natúúrlijk had ik een stoel die niet naar achter kon, en waarvan de zitting kapot was en steeds heen en weer schoof. Maar na deze helrit kwamen we die avond aan in het aan strand liggende toeristen stadje. Blijkbaar was er die avond een jaarlijks festival daar, dus hup! tassen gedumpt in een guesthouse, de Nederlandse jongens van Siem Riep weer gevonden + twee Nederlandse meiden erbij, en op naar het festival! En daar gefeest tot de zon op kwam, om er toen achter te komen dat uit mijn ene zak m'n portemonnee was gestolen, en uit de andere de oortjes van m'n mobiel.. Gelukkig had ik mijn mobiel niet bij, die leeg was geraakt tijdens de busreis en in de kamer aan de oplader zat. En paspoort + creditcard lagen veilig in een kluis, dus niets van belangrijke waarde kwijtgeraakt. Maar desalniettemin erg kut. Vandaag aangifte gaan doen, en de rest van de dag even lekker een zon, zee, strand dagje!